Ik had denk ik gewoon meer verwacht van het woord quesadilla.
Ik haalde mijn bordje met wat feitelijk een harde droge maistortilla tosti was, op van een van de foodstands in de drukke hal met de slechte muziek.
De kwak vlakke, waterige salsa ernaast maakte het niet beter.
Diegene met wie ik was at twee kleine taco’s die er een stuk beter uitzagen en aaide me meelevend over mijn wang toen ik op mijn bord wees en zei: “Tien euro.”
Bij de bioscoop verkochten ze cheesecake en chai-thee.
Dat vrolijkte me een klein beetje op.
Na ongeveer een uur in de film voelde ik me verzadigd, zonder mijn cheesecake nog te hebben aangeraakt.
Ik wilde de degene met wie ik was net in zijn oor fluisteren dat dit de geilste film was die ik ooit had gezien, toen ik moest huilen.
Vanwege het verhaal bedoel ik.
Ik zal verder uiteraard niet op de details van het plot ingaan, maar och och wat was het allemaal mooi en lief en lekker.
Het deed me ergens denken aan de tentoonstelling van Bas Hess die ik ooit (2017) zag in wat toen nog het Stedelijk Museum van Den Bosch was.
Dat was zo’n sterke fysieke ervaring, dat het me overrompelde. Het broeierige en pulserende van zijn werken voelde als een seksuele sensatie.
In Le Pot-au-feu herkende ik het lichamelijke en zintuigelijke.
Er wordt briljant ingezoomd op de vele fysieke handelingen van het koken (niks geen staafmixers en stromend water) en nu ik erover nadenk, vraag ik me af of er een soundtrack met muziek was of slechts geluiden. Het gesis van vis en vlees dat wordt aangebakken in heet vet. De scherpe knak van een beet in een rauwe wortel. Het zompige geluid waarmee de ingewanden uit een geplukte kip getrokken worden. De natte slurp van een mond die visseneitjes van zijn handpalm zuigt en tussen tong en gehemelte uit elkaar laat spatten.
Ik denk niet dat ik ooit echt de erotiserende werking die van macht schijnt uit te gaan zal begrijpen, maar van het zintuigelijke des te meer. Voelen, proeven, ruiken, zien en horen; het komt allemaal samen in (de bereiding van) voedsel en zo in deze film.
Jaren terug appte ik eens met een dating-app match die zei dat hij niet van eten hield. Daar schrok ik van en ik reageerde direct met de vraag of hij dan wel van seks hield.
Hij had het een vreemde vraag gevonden.
Uiteraard is het nooit wat geworden.
Leave a Reply